3. Survivor

Het is soms spannend, dat reizen.
Loop je bijvoorbeeld over een bospad, komt er opeens een komodovaraan op je af. Oké, dat wilde ik graag. Dat was ook de reden dat ik over dat bospad liep. Maar goed: als het dan eenmaal zo ver is en hij steekt zo zijn tong naar je uit - dan weet je plots hoe het voelt als Pietje de Dood op je schouder tikt. Langs dat bospad groeit wel een plantje dat het allemaal (lees: het gif verspreiden door het lichaam na een beet) wat langzamer doet gaan. Maar, zo verzekerde de ranger (lees: een mannetje van 1.50 meter met slechts een houten stok als wapen) me, "dood ga je toch". Heel geruststellend.

Ook heel spannend: op een krakkemikkig, houten bootje op open zee. En dat dan opeens een storm opsteekt. Dat het water van de golven in het bootje klettert en het zeiltje, dat vijf minuten eerder nog bescherming moest bieden tegen de tropische zon, loswaait en met drie man sterk moet worden vastgehouden. Nog een hoosbui erbij en het verhaal is compleet: ik dacht dat de man met de zeis me halen kwam.

Inmiddels toch veilig aangekomen op Bali. Of het niets was kreeg ik van de Balinezen gisteren gratis een verplichte rustdag: Balinees nieuwjaar. Eigenlijk speelden we met zijn allen schoolreisje. Je kent het wel. Dat je 20 minuten voor aankomst op het schoolplein al door de juf onder je busstoel wordt gedirigeerd, om alle papa's en mama's te laten denken dat je nog vrolijk in de zweefmolen van Drievliet rondjes aan het draaien bent. Dit schoolreisje bestond echter uit lezen, lezen en lezen. En vooral niet de straat op gaan. Door volledige stilte op het eiland zouden de kwade geesten namelijk denken dat er niemand zou zijn om lastig te vallen.

Nou, dat is allemaal goed verlopen. Ik had even om het hoekje van de hoteldeur gespiekt: er was echt niemand buiten. Volledige stilte. Ik wilde dit eigenlijk gisteren bloggen maar stel je voor dat 'ze' merkten dat dit vanaf Bali verstuurd was... Nee, dan maar lekker veilig. Kon ik vandaag met een gerust hart achterop de brommert stappen bij Rick en het hele eiland overcrossen - mij kan sinds gisteren niets meer gebeuren! Nu maar hopen dat die geesten niet zijn doorgetrokken naar Java, want daar gaat de reis morgen naar toe.