2. Het Malagasy nachtleven
Blijf op de hoogte en volg Vivian
12 September 2017 | Madagascar, Belo Tsiribihina
Maandagavond, Belo-sur-Tsiribihina. Een paar uur geleden zijn we hier aangekomen na een trip van 2,5 dag in een houten kano over de rivier. 's Nachts sliepen we in tentjes aan de waterkant. Je begrijpt: we zijn erg blij met de soort-van-douche in de soort-van-bewoonde-wereld. En "we" zijn niet alleen Rick en ik maar ook nog vijf Spanjaarden en één Italiaan (die vloeiend Spaans spreekt). Met hen hebben we de afgelopen dagen samen op de rivier gedobberd.
Na het eten besluiten we te gaan dansen. In het dorpje, met straten van aangestampt zand, klinkt vanuit alle hoeken luidde muziek. We kiezen een huisje uit waar ze ook nog discolichten hebben. Bij binnenkomst worden we warm verwelkomd met luid gejuich. We drinken biertjes en rum tot we genoeg moed verzameld hebben om met de plaatselijke bevolking mee te dansen. De ober van het restaurant waar we net gegeten hebben staat opeens ook op de dansvloer. En voor ons Europeanen draaien ze zelfs een keer Justin Bieber. Er wordt Jordi aangeboden om voor 75.000 Ar (twintig euro) met een meisje naar één van de zes kamertjes te gaan die zich achter het barretje rondom een binnenplaatsje bevinden. Het begint te dagen: we zijn in de rosse buurt van dit kleine dorpje! Of zoals onze Spaanse vrienden zeggen: in de puta-club.
Na een paar uur vertrekken we op zoek naar nog meer goede feestjes. We vinden er één naast ons hotel. Het hele dorp is er voor uit gelopen. We worden door hen omarmd en meegetrokken in het feestgedruis. We dansen met hen mee, met nog geen procent van het ritmegevoel en de moves die zij hebben. Nette dames gieten slokken rum uit een flesje naar binnen, jonge jongens dansen met wel heel suggestieve bewegingen. Af en toe werp ik een blik in het rieten huisje naast het pleintje waar we losgaan. Daar zitten een tiental mensen stil te kijken naar een groot, witstenen kruis met de naam Elrose erop. Het is haar famadihana: haar "lichaam" is uit haar graftombe gehaald om in nieuwe zijden doeken gewikkeld te worden en dan omgekeerd weer teruggelegd te worden. Elke zeven jaar zullen ze dit ritueel herhalen.
Het bleef nog lang onrustig in Belo. Sterker nog: nu - de volgende ochtend, klaarlichte dag - klinkt het op straat nog steeds als één grote discotheek. Maar wij trekken toch echt verder.
Na het eten besluiten we te gaan dansen. In het dorpje, met straten van aangestampt zand, klinkt vanuit alle hoeken luidde muziek. We kiezen een huisje uit waar ze ook nog discolichten hebben. Bij binnenkomst worden we warm verwelkomd met luid gejuich. We drinken biertjes en rum tot we genoeg moed verzameld hebben om met de plaatselijke bevolking mee te dansen. De ober van het restaurant waar we net gegeten hebben staat opeens ook op de dansvloer. En voor ons Europeanen draaien ze zelfs een keer Justin Bieber. Er wordt Jordi aangeboden om voor 75.000 Ar (twintig euro) met een meisje naar één van de zes kamertjes te gaan die zich achter het barretje rondom een binnenplaatsje bevinden. Het begint te dagen: we zijn in de rosse buurt van dit kleine dorpje! Of zoals onze Spaanse vrienden zeggen: in de puta-club.
Na een paar uur vertrekken we op zoek naar nog meer goede feestjes. We vinden er één naast ons hotel. Het hele dorp is er voor uit gelopen. We worden door hen omarmd en meegetrokken in het feestgedruis. We dansen met hen mee, met nog geen procent van het ritmegevoel en de moves die zij hebben. Nette dames gieten slokken rum uit een flesje naar binnen, jonge jongens dansen met wel heel suggestieve bewegingen. Af en toe werp ik een blik in het rieten huisje naast het pleintje waar we losgaan. Daar zitten een tiental mensen stil te kijken naar een groot, witstenen kruis met de naam Elrose erop. Het is haar famadihana: haar "lichaam" is uit haar graftombe gehaald om in nieuwe zijden doeken gewikkeld te worden en dan omgekeerd weer teruggelegd te worden. Elke zeven jaar zullen ze dit ritueel herhalen.
Het bleef nog lang onrustig in Belo. Sterker nog: nu - de volgende ochtend, klaarlichte dag - klinkt het op straat nog steeds als één grote discotheek. Maar wij trekken toch echt verder.
-
12 September 2017 - 08:46
Samantha:
Wow wat bijzonder zeg allemaal. En wat zal het mooi zijn om mee te maken, echt om je ogen uit te kijken.
Gewoon 2.5 dag in een kano rond. Wat een uitdaging.
Leuk om te lezen dat jullie het zo naar jullie zin hebben.
Op naar het volgende avontuur
Xx -
12 September 2017 - 21:38
Annette:
Zo zeg, klinkt ook spannend zon tocht op de rivier! 2 1/2 dag is niet niks. En dan die feestjes, met al die rum! Daar ga je losser van in de heupe zitten!
Heel veel plezier nog! -
12 September 2017 - 21:57
Nina:
Wat leuk om weer wat te lezen van jullie avontuur!
Door je smeuïge verhaal had ik even het idee dat ik erbij was -
13 September 2017 - 20:10
Corina:
Super leuk om dit allemaal mee te kunnen lezen!!! Zo gaaf!!! -
15 September 2017 - 19:26
Lisette:
Zo kunnen we toch een beetje "live" meegenieten van jullie avonturen! Leuk om weer te lezen van jullie! -
19 September 2017 - 12:26
Nathalie:
Ha Vivian, wat ontzettend leuk hoe je schrijft! Ik heb je beide reisverslagen gelezen en heb genoten!
Veel plezier daar met Rick, geniet van je avonturen, en ik verheug me al op je 3e reisverslag! Groetjes Nathalie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
