4. Avontuur
Blijf op de hoogte en volg Vivian
10 April 2014 | Indonesië, Jogjakarta
De brommert - ja papa, ik ben volledig ingeburgerd in het Rotterdamse - is het vaste vervoermiddel onder onze billen. De lange afstanden worden op Java afgelegd met de trein (eksekutif: met voetenbankje!), de korte toch steeds met een helm op onze tere bolletjes.
Zo ook als we de Borobudur gaan bezoeken. Volgens velen is 'the truly magical way' om dit Boeddistisch heiligdom te zien, tijdens de zonsopkomst. Kost een paar centen (het dubbele van 'the truly normal way'), heb je ook wat. Nu moet je weten: de tempel ligt op 40 kilometer vanaf Yogyakarta (onze standplaats) en de zon komt op om half zes. We boeken geen georganiseerd tripje met een busje en een groepje toeristen, we gaan op de brommert. Want ja: avontuur.
Het rekensommetje is natuurlijk makkelijk gemaakt. Om drie uur 's nachts gaat de wekker en, met frisse tegenzin, slepen we onszelf uit bed. We sluipen zachtjes het hotel uit terwijl ik GoogleMaps vast opstart op de telefoon. Ik geef toe: niet heel avontuurlijk. Wel bittere noodzaak. De combinatie van mijn nachtblindheid met Rick's oriëntatievermogen en richtingsgevoel (van likmevestje) zou weinig succesvol blijken.
Nagejoeld door hoertjes, die ondanks hun ongelooflijk grote voorgevels, verrekte veel op jongens lijken - crossen we door het holst van de nacht. Avontuur!
Op het hoogste punt van de tempel zien we het licht worden. Daar waar we enkele minuten eerder slechts een glimp van konden opvangen door de zaklamp, krijgt nu langzaam vorm. De zonnestralen vallen tussen, op en door alle kleine bouwwerkjes. Er is geen woord gelogen: dit is magisch. En het alleravontuurlijkst van de dag.
Zo ook als we de Borobudur gaan bezoeken. Volgens velen is 'the truly magical way' om dit Boeddistisch heiligdom te zien, tijdens de zonsopkomst. Kost een paar centen (het dubbele van 'the truly normal way'), heb je ook wat. Nu moet je weten: de tempel ligt op 40 kilometer vanaf Yogyakarta (onze standplaats) en de zon komt op om half zes. We boeken geen georganiseerd tripje met een busje en een groepje toeristen, we gaan op de brommert. Want ja: avontuur.
Het rekensommetje is natuurlijk makkelijk gemaakt. Om drie uur 's nachts gaat de wekker en, met frisse tegenzin, slepen we onszelf uit bed. We sluipen zachtjes het hotel uit terwijl ik GoogleMaps vast opstart op de telefoon. Ik geef toe: niet heel avontuurlijk. Wel bittere noodzaak. De combinatie van mijn nachtblindheid met Rick's oriëntatievermogen en richtingsgevoel (van likmevestje) zou weinig succesvol blijken.
Nagejoeld door hoertjes, die ondanks hun ongelooflijk grote voorgevels, verrekte veel op jongens lijken - crossen we door het holst van de nacht. Avontuur!
Op het hoogste punt van de tempel zien we het licht worden. Daar waar we enkele minuten eerder slechts een glimp van konden opvangen door de zaklamp, krijgt nu langzaam vorm. De zonnestralen vallen tussen, op en door alle kleine bouwwerkjes. Er is geen woord gelogen: dit is magisch. En het alleravontuurlijkst van de dag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
