13. De NS is oké, olé olé!
Door: Vivian Janssen
Blijf op de hoogte en volg Vivian
24 April 2010 | Ghana, Kumasi
Kijk maar eens op de kaart. Het plaatsje Wa ligt in het Westen, Tamale ligt in het Oosten en Mole National Park er precies tussen in. Ik wilde nijlpaarden zien in Wa, olifanten zien in Mole en vrijwilligers ontmoeten in Tamale, en er reed tussen al die plaatsen nog eens een bus ook. Dat kwam mooi uit.
Om 4 uur (‘s morgens ja) liepen we vol goede moed naar het MetroMass Busstation. Nou ja, Tom en Maaike liepen. Ik strompelde er wat achteraan omdat een onbekend dier in mijn teen gestoken had, en diezelfde teen nu alle vijf de tekenen van infectie vertoonde. Ik kon de nijlpaarden al van mijn lijstje schrappen, dus het was tijd olifanten te gaan zoeken. Aangekomen bij het station werd ons verteld dat de bus niet meer via Mole zou rijden omdat de regering besloten had dat de weg te slecht was. Met een diepe zucht en ietwat verminderde goede moed namen we de trotro naar Sawla. Daar aangekomen sloeg ik mijn Bradt Guide (de Ghana-bijbel) open en zag dat de schrijver kort en krachtig was over de route die we probeerden af te leggen: “Forget it!”. Lachen man, als een boer met kiespijn.
Met meer geluk dan wijsheid dan toch in Mole aangekomen, maar nadat ik ook de olifanten (en de wrattenzwijnen, de bavianen en de antilopen) van mijn lijstje kon schrappen was het weer tijd om vervoer naar Tamale te gaan zoeken. Eerst (inclusief backpack) achterop de motor naar Larabanga. In het dorpje werd ons verteld dat er écht een bus langs zou komen, maar na twee uur wachten besloten we dan toch maar een trotro naar een dorpje verderop te pakken. Daar bleek er geen ander vervoer te zijn naar de main road naar Tamale dan de laadbak van een truck. Tijdens het ritje over de hobbelige zandweg, met naar het leek 120 km/per uur, heb ik zo’n honderd keer geroepen: “I don’t want to die”, in combinatie met: “I’m sooo scared”, tot grote lol van de ongeveer tien Ghanezen die ons gezelschap hielden in diezelfde laadbak. Maar ze hadden gelijk, met gekneusde ribben en blauwe plekken valt best te leven.
Om een lang verhaal kort te maken: ik zal nooit meer zeuren over het feit dat er slechts één bus per uur van Heinkenszand naar Goes rijdt. De Lijn ontvangt van mij nooit meer boze emails omdat de buschauffeur zat te smsen achter het stuur. Ik zal de conducteur met mijn vriendelijkste glimlach bedanken omdat de trein slechts dertig minuten vertraging heeft. En als we weer een kabinet hebben, ontvangt de minister van Verkeer & Waterstaat een brief met mijn eeuwige dank voor het openbaar vervoer.
(En het heeft z'n charme, ik heb de tijd van mijn leven en geniet met volle teugen!)
Om 4 uur (‘s morgens ja) liepen we vol goede moed naar het MetroMass Busstation. Nou ja, Tom en Maaike liepen. Ik strompelde er wat achteraan omdat een onbekend dier in mijn teen gestoken had, en diezelfde teen nu alle vijf de tekenen van infectie vertoonde. Ik kon de nijlpaarden al van mijn lijstje schrappen, dus het was tijd olifanten te gaan zoeken. Aangekomen bij het station werd ons verteld dat de bus niet meer via Mole zou rijden omdat de regering besloten had dat de weg te slecht was. Met een diepe zucht en ietwat verminderde goede moed namen we de trotro naar Sawla. Daar aangekomen sloeg ik mijn Bradt Guide (de Ghana-bijbel) open en zag dat de schrijver kort en krachtig was over de route die we probeerden af te leggen: “Forget it!”. Lachen man, als een boer met kiespijn.
Met meer geluk dan wijsheid dan toch in Mole aangekomen, maar nadat ik ook de olifanten (en de wrattenzwijnen, de bavianen en de antilopen) van mijn lijstje kon schrappen was het weer tijd om vervoer naar Tamale te gaan zoeken. Eerst (inclusief backpack) achterop de motor naar Larabanga. In het dorpje werd ons verteld dat er écht een bus langs zou komen, maar na twee uur wachten besloten we dan toch maar een trotro naar een dorpje verderop te pakken. Daar bleek er geen ander vervoer te zijn naar de main road naar Tamale dan de laadbak van een truck. Tijdens het ritje over de hobbelige zandweg, met naar het leek 120 km/per uur, heb ik zo’n honderd keer geroepen: “I don’t want to die”, in combinatie met: “I’m sooo scared”, tot grote lol van de ongeveer tien Ghanezen die ons gezelschap hielden in diezelfde laadbak. Maar ze hadden gelijk, met gekneusde ribben en blauwe plekken valt best te leven.
Om een lang verhaal kort te maken: ik zal nooit meer zeuren over het feit dat er slechts één bus per uur van Heinkenszand naar Goes rijdt. De Lijn ontvangt van mij nooit meer boze emails omdat de buschauffeur zat te smsen achter het stuur. Ik zal de conducteur met mijn vriendelijkste glimlach bedanken omdat de trein slechts dertig minuten vertraging heeft. En als we weer een kabinet hebben, ontvangt de minister van Verkeer & Waterstaat een brief met mijn eeuwige dank voor het openbaar vervoer.
(En het heeft z'n charme, ik heb de tijd van mijn leven en geniet met volle teugen!)
-
24 April 2010 - 19:24
Willemijn:
Lang leve het openbaar vervoer! -
24 April 2010 - 19:55
Léjon:
Nice!
Ik zou de stoptrein zo inruilen voor de laadbak van een truck.
-
24 April 2010 - 20:37
Kier:
hey vief, al tijdje niks van je vernomen. Goed te horen dat het goed met je gaat. Haha, dit verhaal duidt op snel afstuderen en ticket naar Ghana boeken :) ! XXX -
25 April 2010 - 11:09
Lilian:
Hahaha, geniet er nog maar even van! Voor je het weet ben je alweer terug! Nog maar twee weekjes... Nou, dan gaan we eens een goed glas bier drinken! -
26 April 2010 - 10:23
De Vettetjes:
Ik weet niet of je in de gelegenheid bent om vandaag te internetten, van van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Bijzonder lijkt ons dat om daar jarig te zijn. Vivian we hebben genoten van je verhalen. Geniet er nog maar even van. Tot over 2 weken. -
26 April 2010 - 12:56
Elvira:
Wacht maar totdat je terug in Nederland bent, dan denk je binnen 3 dagen weer hetzelfde als altijd over de NS:'D
Tot snel lekkertje! -
27 April 2010 - 20:25
Leandra:
Ha die Vivian ,nog gefeliciteerd eee met je verjaardag ,geniet er nog effe van voor je weet ben je weer terug en willen nog wel een verhaaltje van je horen.
Gr van de bewoners van 402 -
29 April 2010 - 17:32
Jeannet De Jonge:
Vivian,
hier een berichtje van een buurvrouw uit de Steenloperstraat, Van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
Geniet nog van je laatste weken, en ik vind je erg dapper!
Groet Jeannet de Jonge
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
