2. Wondere Wereld
Door: Vivian Janssen
Blijf op de hoogte en volg Vivian
14 Februari 2010 | Ghana, Accra
Bij het verlaten van het vliegtuig sloeg de warmte me keihard in mijn gezicht (nou ja, eigenlijk op heel mijn lijf). De zakdoek die zo’n tien uur eerder op Schiphol had gediend voor het afvegen van mijn tranen, kwam nu prima van pas voor het afvegen van de ontstane zweetdruppeltjes op mijn voorhoofd en bovenlip. Zoals men al voorspeld had ontdekte ik ook zweetklieren op delen van mijn lichaam waar ik zelfs na de anatomielessen van dokter Mistean nog geen weet van had, maar daar zal ik jullie verder niet mee lastig vallen.
Alex stond op me te wachten en onder luid ‘ge-psstpsst’ en ‘do you need a taxi lady?’, waar ik uiteraard de eerste drie keer intrapte (wat nou ezels stoten zich geen tweede keer aan dezelfde steen?), leidde hij me het vliegveld af. Het ritje naar mijn logeeradres in Accra zou bij menig rijinstructeur een rolberoerte opwekken. Anticiperen en kijken komt niet in Ghanese woordenboeken voor. Op de achterruit van een auto stond ‘Pray for life’ en eerlijkheid gebied te zeggen dat ik die goede raad dan ook meerdere malen in praktijk heb gebracht. Waar ik in Nederland bij zulk rijgedrag van mijn mede-automobilisten zou hebben gevloekt, gezucht en getierd deed ik nu maar net of het de normaalste zaak van de wereld was. Zo leek het ook voor de andere mensen in de auto.
Aangekomen at ik dikke sneeën brood met pindakaas (maar zo vloeibaar als satésaus), dronk ik voor het eerst water uit een zakje en ontdekte ik dat thee hier zelfs een afkoelend effect kan hebben, terwijl ik dat in Nederland toch echt drink om warm te worden. Nadat Alex vakkundig de grootste kakkerlak die ik ooit gezien heb van het leven beroofde, kon ik met een gerust hart mijn eerste Ghanese nacht starten. De ‘frisseluchtwaaier’ was hierbij de eerste tien minuten een welkome verkoeling, jammer dat de elektriciteit uitviel.
Voor ik dit kon uploaden heb ik natuurlijk mijn eerste schamele stapjes buiten de muren van Alex' huis in Ghana gezet. Over die wandeltocht van nog geen tien minuten zou ik wel tien uur kunnen typen maar het toetsenbord werkt niet zo fijn. Laten we het er op houden dat ik nogal opval als blanke en de Ghanezen me zonder gene naroepen en lopen. Een totaal andere wereld en ik heb gelukkig nog drie maanden om die zoveel mogelijk te ontdekken!
Alex stond op me te wachten en onder luid ‘ge-psstpsst’ en ‘do you need a taxi lady?’, waar ik uiteraard de eerste drie keer intrapte (wat nou ezels stoten zich geen tweede keer aan dezelfde steen?), leidde hij me het vliegveld af. Het ritje naar mijn logeeradres in Accra zou bij menig rijinstructeur een rolberoerte opwekken. Anticiperen en kijken komt niet in Ghanese woordenboeken voor. Op de achterruit van een auto stond ‘Pray for life’ en eerlijkheid gebied te zeggen dat ik die goede raad dan ook meerdere malen in praktijk heb gebracht. Waar ik in Nederland bij zulk rijgedrag van mijn mede-automobilisten zou hebben gevloekt, gezucht en getierd deed ik nu maar net of het de normaalste zaak van de wereld was. Zo leek het ook voor de andere mensen in de auto.
Aangekomen at ik dikke sneeën brood met pindakaas (maar zo vloeibaar als satésaus), dronk ik voor het eerst water uit een zakje en ontdekte ik dat thee hier zelfs een afkoelend effect kan hebben, terwijl ik dat in Nederland toch echt drink om warm te worden. Nadat Alex vakkundig de grootste kakkerlak die ik ooit gezien heb van het leven beroofde, kon ik met een gerust hart mijn eerste Ghanese nacht starten. De ‘frisseluchtwaaier’ was hierbij de eerste tien minuten een welkome verkoeling, jammer dat de elektriciteit uitviel.
Voor ik dit kon uploaden heb ik natuurlijk mijn eerste schamele stapjes buiten de muren van Alex' huis in Ghana gezet. Over die wandeltocht van nog geen tien minuten zou ik wel tien uur kunnen typen maar het toetsenbord werkt niet zo fijn. Laten we het er op houden dat ik nogal opval als blanke en de Ghanezen me zonder gene naroepen en lopen. Een totaal andere wereld en ik heb gelukkig nog drie maanden om die zoveel mogelijk te ontdekken!
-
14 Februari 2010 - 16:31
Anita:
Vieferd! Goed om te horen dat je inmiddels veilig bent aangekomen!! Wanneer gaat het echte werk beginnen?? K ben benieuwd.
x -
14 Februari 2010 - 16:31
Willemijn:
Heey liefie!!!
Fijn dat je goed bent aangekomen!! Veel succes met je cultuurshock die binnen nu en een paar dagen gaat krijgen, tenzij je die al direct hebt gehad op het moment dat je het vliegtuig uit stapte! Geniet er van en maak veel mooie foto's, lang leve de spiegelreflex!! =D
Dikke kus -
14 Februari 2010 - 16:35
Sanne:
Hey Viev!
Sounds good allemaal! Fijn dat je goed bent aangekomen, echt spannend allemaal!
Groetjes,
Sanne -
14 Februari 2010 - 18:04
Floor:
Heel fijn om te lezen!! liefs. -
14 Februari 2010 - 18:37
Leandra:
Hartstikke leuk berichtje,en veel succes daar .
Gr Leandra -
14 Februari 2010 - 18:45
Lejon:
Eywa.
Echt supervet. Keep us posted!
-
14 Februari 2010 - 19:09
Peetoomtje:
We bin groos op joe!
hoaw je haaks -
14 Februari 2010 - 21:03
Hanny:
Poehoe, dat is zeker een wereld van verschil.
Heel veel succes! -
14 Februari 2010 - 21:12
Willemien:
Fijn dat je goed bent aangekomen, is inderdaad nogal wereld van verschil. Ik heb vandaag de carnavalsoptocht in barre sneeuw gelopen. Geniet ervan vief, hoop nog veel van je te lezen. x -
14 Februari 2010 - 23:41
Timmeh!:
Heey Viv! Wat heerlijk om je berichtje te lezen zeg, super leuk om te lezen hoe het daar met je gaat, hou ons op de hoogte zou ik zeggen! Heel veel succes met je stage, en tot de volgende blog!
Kuskus! -
15 Februari 2010 - 08:24
Mama:
Hoi Viefje, wat goed dat je op je eerste dag al verslag doet! Vanmorgen was op de radio een live reportage vanuit Sas over het huwelijk van Diane en Paul. Wellicht zit jij in de bus naar Kumasi als ze elkaar het ja-woord geven. Ik hoop dat die chauffeur er een andere rijstijl op na houdt . . .
Liefs, mama -
15 Februari 2010 - 09:31
Oma Chrisje:
Gelukkig is je reis goed verlopen en ben je veilig aangekomen.Heel veel succes met je werk.
Ik kan me de hitte voorstellen, maar dat went wel.dag lieve Viviane.Tot de volgende keer -
15 Februari 2010 - 09:40
Anne :
Ha die lekkere Bever!
Fijn dat je goed en veilig (nouja, afgezien van de verkeersdrama's daar) bent aangekomen! Ben benieuwd naar je volgende verhalen! Gelukkig heb je wel pindakaas daar! Ook al is 'ie vloeibaar.
Doe rustig aan en veel plezier!
Xxx -
15 Februari 2010 - 13:10
Claudia:
Heej Viv!
Leuk om je verhaaltje te lezen! Gelukkig goed en wel aangekomen! Ghanezen zullen je blijven verbazen met hun rijstijl en levenswijze...Tenminste dat deden ze mij steeds weer! Suc6!!
Liefs Xx claudia -
16 Februari 2010 - 08:33
Corrina:
Hoi hoi vivian,
Ik zit nog een beetje bij te komen van de carnavals avond maar als ik dat jouw reisverslag lees ben ik gelijk goed wakker hoor!!tsjonge die viev die maakt nog eens wat mee.Pas goed op je zelf enne oans dienke an je.xxxxx Corrina -
16 Februari 2010 - 12:39
Marjolein:
Hoi Vivian, hier een reactie van je moeder's collega. Leuke onderbreking op het rapporteren is jouw verslag lezen, werkt op mijn lachspieren. Ik ben echt benieuwd naar wat je allemaal gaat meemaken en hoop er zo zijdelings van te kunnen meegenieten. Succes met je ontdekkingstocht, groetjes Marjolein. -
16 Februari 2010 - 14:00
Liesbeth:
Vief, je avontuur is begonnen!! Geniet er maar elke dag van want het is zow voorbij! xxx uit Zuid-Amerika
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
