3. Het is nu echt begonnen!
Door: Vivian Janssen
Blijf op de hoogte en volg Vivian
17 Februari 2010 | Ghana, Kumasi
Allemaal heel erg bedankt voor de reacties! Het doet me echt goed dat zoveel mensen met me meeleven.
Maandagmiddag kwam ik na een lange, warme busrit aan in Kumasi. Maaike en Kony stonden me op te wachten en met de auto gingen we naar hun huis. Voor zij die dachten dat de Valdijk een hobbelweg is heb ik een verassing: het kan erger. Rondom alle kuilen en putten in de weg, lopen weer honderden mensen, kippen, geiten en dat alles in het kwadraat rijdt er rond aan auto’s. Het is dus nogal druk.
Na nog één keer Westers eten ben ik lekker gaan slapen. Op dinsdag was het namelijk tijd om alles eens nader te gaan onderzoeken. Het eerste ritje ging naar het Gods Glory Hospital, waar ik de meeste dagen zal gaan slijten. Ik werd vriendelijk ontvangen en werd meteen naar de naaister geloodst, die mijn echt Ghanese uniformen zal gaan maken. Tijdens het nemen van de maten (en dat zijn er nogal wat), werd er geen één opgeschreven. Vol verbazing vroeg ik: “Do you remember every size?”, echt antwoord kreeg ik niet, uitgelachen werd ik wel.
Na deze visite werd ook het centrum met een bezoekje vereerd. Kony liep voorop over / door de vreselijk grote, drukke markt. Confrontatie met je angsten zou ze moeten wegnemen, dus mama, bij deze beloof ik plechtig nooit meer te zeuren als we weer eens toeristje gaan spelen op een pleintje in Berlijn. De lange wandeling had ons hongerig gemaakt (nou ja, meer Kony, ik eet niet zoveel door de warmte) dus bestelde ik in een klein cafeetje mijn eerste echte Ghanese maaltijd; Branku. Ik had geen idee wat ik kon verwachten en was dus ook licht verbaasd toen ik een teil water voor mijn neus gezet kreeg. Dit werd echter gevolgd door een bordje met twee grote ballen deeg, en een bordje rood met groene saus met een HELE vis er in. Bleek ook nog eens dat ik met mijn handen moest eten.
Vanmorgen ben ik naar mijn gastgezin verhuisd. Auntie Grace is mijn gastmoeder, en tevens eigenaresse van de geboortekliniek die voor het woonhuis is. Mijn kamer is letterlijk ín de geboortekliniek, sterker nog, als ik de deur van de linkermuur intrap sta ik in de verloskamer. Direct na mijn aankomst ben ik met mijn neus in de boter gevallen: terwijl ik dit zit te schrijven op mijn kamer ligt in de delivery room een jong meisje, 4 maanden zwanger die op dit moment een weeënopwekkend middel toegediend krijgt omdat ze het kindje niet wil. Eerlijk gezegd zorgde deze vuurdoop voor tranen in mijn ogen.
Straks ga ik al terug naar Maaike en Kony, helemaal alleen met de trotro (nog zo’n vuurdoop), om de andere vrijwilligers te ontmoeten. Morgen start mijn stage in het ziekenhuis. Het is allemaal heel spannend maar ik probeer ‘gewoon’ niet te veel na te denken en ‘gewoon’ te doen.
P.S. Als er iemand is die af en toe eens met me wil praten (lijkt me leuk!), via televergelijk.nl kunnen jullie goedkoop naar mijn Ghanese nummer bellen, 00233 5 466 914 20.
Maandagmiddag kwam ik na een lange, warme busrit aan in Kumasi. Maaike en Kony stonden me op te wachten en met de auto gingen we naar hun huis. Voor zij die dachten dat de Valdijk een hobbelweg is heb ik een verassing: het kan erger. Rondom alle kuilen en putten in de weg, lopen weer honderden mensen, kippen, geiten en dat alles in het kwadraat rijdt er rond aan auto’s. Het is dus nogal druk.
Na nog één keer Westers eten ben ik lekker gaan slapen. Op dinsdag was het namelijk tijd om alles eens nader te gaan onderzoeken. Het eerste ritje ging naar het Gods Glory Hospital, waar ik de meeste dagen zal gaan slijten. Ik werd vriendelijk ontvangen en werd meteen naar de naaister geloodst, die mijn echt Ghanese uniformen zal gaan maken. Tijdens het nemen van de maten (en dat zijn er nogal wat), werd er geen één opgeschreven. Vol verbazing vroeg ik: “Do you remember every size?”, echt antwoord kreeg ik niet, uitgelachen werd ik wel.
Na deze visite werd ook het centrum met een bezoekje vereerd. Kony liep voorop over / door de vreselijk grote, drukke markt. Confrontatie met je angsten zou ze moeten wegnemen, dus mama, bij deze beloof ik plechtig nooit meer te zeuren als we weer eens toeristje gaan spelen op een pleintje in Berlijn. De lange wandeling had ons hongerig gemaakt (nou ja, meer Kony, ik eet niet zoveel door de warmte) dus bestelde ik in een klein cafeetje mijn eerste echte Ghanese maaltijd; Branku. Ik had geen idee wat ik kon verwachten en was dus ook licht verbaasd toen ik een teil water voor mijn neus gezet kreeg. Dit werd echter gevolgd door een bordje met twee grote ballen deeg, en een bordje rood met groene saus met een HELE vis er in. Bleek ook nog eens dat ik met mijn handen moest eten.
Vanmorgen ben ik naar mijn gastgezin verhuisd. Auntie Grace is mijn gastmoeder, en tevens eigenaresse van de geboortekliniek die voor het woonhuis is. Mijn kamer is letterlijk ín de geboortekliniek, sterker nog, als ik de deur van de linkermuur intrap sta ik in de verloskamer. Direct na mijn aankomst ben ik met mijn neus in de boter gevallen: terwijl ik dit zit te schrijven op mijn kamer ligt in de delivery room een jong meisje, 4 maanden zwanger die op dit moment een weeënopwekkend middel toegediend krijgt omdat ze het kindje niet wil. Eerlijk gezegd zorgde deze vuurdoop voor tranen in mijn ogen.
Straks ga ik al terug naar Maaike en Kony, helemaal alleen met de trotro (nog zo’n vuurdoop), om de andere vrijwilligers te ontmoeten. Morgen start mijn stage in het ziekenhuis. Het is allemaal heel spannend maar ik probeer ‘gewoon’ niet te veel na te denken en ‘gewoon’ te doen.
P.S. Als er iemand is die af en toe eens met me wil praten (lijkt me leuk!), via televergelijk.nl kunnen jullie goedkoop naar mijn Ghanese nummer bellen, 00233 5 466 914 20.
-
17 Februari 2010 - 13:28
Sabine:
Leuk om te lezen Vief!!
Heel veel plezier en succes nog!!
Ik spreek je snel
xx -
17 Februari 2010 - 13:35
Sanne:
Hey Vivian,
Wat een avonturen allemaal. Kan het me goed voorstellen dat het best een vuurdoop is zo allemaal en dat het best even wennen is. Maar hopelijk zul je ook veel mooie momenten meemaken, waardoor situaties als van dat meisje het onderspit zullen delven. Ik denk dat je sowieso heel trots op jezelf al mag zijn dat je deze uitdaging bent aangegaan en echt iets voor die mensen daar zult gaan betekenen!
Succes!
Groetjes,
Sanne -
17 Februari 2010 - 14:25
Anne :
Het klinkt echt leuk! Wel heel anders en spannend, maar wel een heel avontuur! Hoop dat ze in Ghana iets aardiger doen tegen stagiaires! Doe je best en ik vind je echt een coole Bever!
Xxx -
17 Februari 2010 - 14:58
Jeroen:
Nice beeb, ga zo door.
Lobie joe. -
17 Februari 2010 - 15:10
Suus:
Ha Vief!
Lang niet gezien...Leuke blog!
Ik wens je daar een toptijd!!!
Liefs, Suus
PS. Ik zit in London -
17 Februari 2010 - 15:37
Marleen:
Hey viv!
klinkt leuk en zeer avontuurlijk!
good luck!!
groetjes uit Londen!
x Eline, Marijke en Marleen -
17 Februari 2010 - 15:50
Lejon:
Klinkt echt 20 vet, minstens. Succes met je stage. Keep them coming, we be reading. -
17 Februari 2010 - 16:12
Anita:
Oeh! Morgen gaat het echte werk beginnen! Spannund! Ik heb vandaag je avonturen met een collega van je besproken in TV. Ook leuk om te zien dat hoewel je uit het oog bent, nog steeds in het hart zit.
Heel veel succes morgen! Laat ze een poepie ruiken!
(Hier gaat alles nog steeds goed, waarschijnlijk vrijdag mn eerste tussentijdse beoordeling)
x -
17 Februari 2010 - 16:25
Melanie:
Hey!
Leuk om ook jou verhalen zo te lezen ;-) Je bent veel verder weg dan ik, maar volgens mij maken kilometers niet veel uit als je weg van je familie/vrienden bent, dan is alles ver! Ik kijk uit naar je volgende blogje :-) -
17 Februari 2010 - 16:45
Willemijn:
Yoo!!
Ik wilde je natuurlijk gelijk even bellen, maar je telefoon is 'switched off'!! Dus helaas pindakaas! Heb je mn e-card nog gehad?? En hoeveel kinders heb je al gevangen? Kus kus -
17 Februari 2010 - 18:33
Lilian:
Ha fijne Afrikaan van me!
Even tandenbijten, joh. Je kan dit. Blijf in elk geval vooral schrijven,dat doe je leuk!
Heeeeeel veel plezier en volgende keer ga je met mij kletsen op msn, ipv met Jeroen! Haha.
Dikke kus. -
17 Februari 2010 - 19:32
Kyra:
Thanks vief, voor het overbrengen van het pakketjes! Ben je heel dankbaar! :) liefs Kier
P.s. geniet van je verblijf! en doe de groetjes aan iedereen.. -
17 Februari 2010 - 20:03
Hanny:
Jeetje je kamer naast de verloskamer ik hoop dat het niet te gehorig is..... heb je oordopjes bij je????
Enne die collega waar Anita het over had in TV dat ben ik! groetjes -
18 Februari 2010 - 09:12
Susan:
Hey viv,
Wat een indrukken allemaal in een korte tijd. Ik weet zeker dat je een tijd gaat beleven die je nooit meer vergeet! Vergeet tussen alle moeilijke dingen niet te genieten van het mooie, want voor je weet is het grote avontuur weer voorbij! Nog heel veel succes en plezier!
xxx Susan -
18 Februari 2010 - 10:03
Noortje:
Hee Vivian!
Leuk om al je belevingen te lezen!
Heel veel suc6 op stage! Veel ghanese kindjes ter wereld brengen he;)!
Liefs Noortje -
18 Februari 2010 - 12:07
Maite:
heeeey viviannetje!!
leuk om alles zo mee te kunnen volgen van al je avonturen!! ik wens je natuurlijk een onvergetelijke tijd toe en heel veel lieve ghanese baby'tjes!! hier op kot is het raar zonder je, maar kom ons zeker eens bezoeken he!!
dikke kus,
Je kotgenootje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
